No ordinary love... II.

Καλό, αλλά μελαγχολικό και απαισιόδοξο.
Εμείς οι Έλληνες είμαστε παλιότεροι και από της πέτρες. Στους τόσους Αιώνες ζωής μας στον πλανήτη δεν είναι
η πρώτη φορά που περνάμε δυσκολίες που φαίνονται ανυπέρβλητες. Κουράγιο χρειάζεται και εγρήγορση.
Αντέξαμε 4 Αιώνες τους Τουρκαλάδες και στο τέλος βγήκαμε νικητές, δεν θα αντέξουμε μια οικονομική κρίση και
του διεφθαρμένους πολιτικάντηδες;

Σε αυτή την κοινοβουλευτική δικτατορία που ζούμε σήμερα το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή και τα μάτια μας ανοιχτά.
Ευκαιρίες για λύτρωση θα έρθουν, αρκεί να είμαστε έτοιμη να την αρπάξουμε όπως κάναμε στο παρελθόν.
Δεν είμαι αναρχικός ή κάτι άλλο, το αντίθετο μάλιστα θα έλεγα, αλλά καταλαβαίνω την απόγνωση ειδικά των νέων που
γράφουν συνθήματα στους τοίχους και φωνάζουν στης πορείες και σπάνε τζάμια στης διαδηλώσεις.
Μόνο που γράφουν λάθος συνθήματα, φωνάζουν σε λάθος αυτιά και καίνε λάθος αυτοκίνητα.

----------------------------------------------------------

Use the Debian OS, Luke Skywalker

Ένα μέρος του παρελθόντος πεθαίνει κάθε στιγμή και η θνησιμότητα του μας μολύνει, αν προσκολληθούμε σ' αυτό με υπερβολική αγάπη. Ένα μέρος του παρελθόντος μένει πάντα ζωντανό και κινδυνεύουμε καταφρονώντας την ζωντάνια του
Σε κάθε ανθρώπινο πρόβλημα δεν είναι εύκολο - και λίγοι το πετυχαίνουν- να ξεχωρίσεις το ζωντανό από το θνησιμαίο. Οι δρόμοι της ζωής και του θανάτου είναι μπερδεμένοι και σκοτεινοί, γι αυτό χρειαζόμαστε ολόκληρη την προσήλωση μας.

Σεφέρης..

Δυστυχώς το ένδοξο παρελθόν μας δεν μας αξίζει, γιατί εμείς και κανείς άλλος τα ισοπεδώσαμε
όλα. Εκτός άπο την Ολυμπιάδα δεν έχουμε να επιδείξουμε τίποτε άλλο ούτε καν στους εαυτούς
μας, πόσο δε στα παιδιά μας ή στους ξένους που μας κοιτούν μάλλον με οίκτο τις περισσότερες
φορές αναρωτόμενοι αν είμαστε εμείς οι απόγονοι όλων αυτών που όταν δημιουργούσαν πολιτισμό,
οι άλλοι ...ξέρετε.
Αγκιστρωθήκαμε στις δικές τους δάφνες λες και την Ακρόπολη την έκανε ο Βωβός πριν άπο
μερικά χρόνια, καπηλευόμενοι στην ουσία την κληρονομιά τους, μην κάνοντας τίποτα αποχαυνομένοι
με το τηλεκοντρόλ στο χέρι και την Τατιάνα να εναλλάσεται με τη Λαμπίρη χωρίς καμμία
προσπάθεια, το αντίθετο μάλιστα, κάνοντας τες ηρωίδες αυτές και τον υπόλοιπο τηλεοπτικό
συρφετό και ανάγοντάς τους στην πρώτη-ποιά τέταρτη?-εξουσία.
Εμείς και κανείς άλλος φταίμε, και μην σας κάνει καμμία εντύπωση το χάλι μας. Αν ζούσαν
σήμερα όλοι αυτοί που δημιούργησαν την Ελλάδα τότε, θα μας είχαν αποκληρώσει εδώ και
πολύ καιρό.
Και στην Ολυμπιάδα αναφέρομαι γιατί ήταν η μόνη φορά που, μετά τον πόλεμο του 40-44
όλοι μαζί κάναμε κάτι.

Όσο ζώ, μαθαίνω.

Δεν θα το έλεγα αυτό για την Ολυμπιάδα.. Στην ουσία στην Ολυμπιάδα "παντρέψαμε την κόρη μας" ( για άλλη μία φορά).
Κάναμε ότι πέρναγε από το χέρι μας για να δειχτούμε προς τα έξω, να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε και εμείς χωρίς όμως αυτό να είναι πραγματικότητα.
Και όπως σε κάποιους γάμους ξοδεύει ο πατέρας της κόρης τα κέρατα του για να δειχτεί στους συγγενείς, αλλά μετά χρωστάει για τα επόμενα πενήντα χρόνια, έτσι και εμείς διαχειριστήκαμε την Ολυμπιάδα σαν βλάχικο γάμο ( όχι δεν έχω κάτι με τους βλάχους.. τους συμπαθώ τους ανθρώπους αλλά κάνουν πολύ φανταιζί γάμους) και τώρα πληρώνουμε τα του ντεκόρ!
Πάω τώρα να γράψω στο blog μου τι ωραία που είναι τα Ελληνικά μουσεία!

Εγώ όμως δεν μιλάω για τον συμπέθερο αλλά για όλους τους υπόλοιπους που δούλεψαν
αφιλοκερδώς για να γίνει ο γάμος. Έτσι κι αλλιώς τα καλύτερα πράγματα σε αυτή τη
ζωή είναι τσάμπα.

Όσο ζώ, μαθαίνω.

Καλά να πάθουν ας πρόσεχαν .. μια χαρά τους παραμύθιασε ο συμπέθερος και έτσι γλύτωσε και τα έξοδα παραστάσεως. Η δε συμπεθέρα, ναι ναι αυτή που μοιάζει με κέρινο ομοίωμα, μια χαρά έκανε τις επενδύσεις για λογαριασμό του αντρούλη της και τώρα όπως βλέπετε έχει εξαφανιστεί. Όποιος δεν κατάλαβε τι μεγέθους αρπαχτή ήταν η Ολυμπιάδα, ας κοιτάξει τώρα να δει τι κάνουν τα ολυμπιακά ακίνητα για να πάρει μία ιδέα του τι γίνανε οι επενδύσεις της και να σκεφτεί από που ήρθαν τα λεφτά και που τελικά πήγαν.
Όσο για την Ολυμπιάδα σαν θεσμό...Ας μην το συζητήσουμε καλύτερα.. Καμία σχέση πάντως με την αρχική ιδέα.