cpu scaling

zbatek | Παρ, 07/11/2008 - 01:25 | 1' | 10

Εχει βρει κανενας καποιον οδηγο για να ενεργοποιουμε αυτοματα το cpu scaling

στο opensuse 11 κατα την εκκινηση του συστηματος?

Φόρουμ
Δώσε αστέρια!

MO: (ψήφοι: 0)

Σχόλια

Δυστυχως δεν παιζει lucky...Το kpower δεν μου βγαζει τιποτα...
Εχω καταφερει με καποιους οδηγους που βρηκα να το ενεργοποιησω (χωρις παντως να βγαινει στο kpower)
αλλα δεν μπορω να το κανω μονιμα κατα την διαρκεια του boot....
Οσους οδηγους εχω βρει δεν αναφερονται σε Suse και καποια στιγμη με μπερδευουν......

αααααα, μάλον κατάλαβα λάθος. Το μπέρδεψα με το CPU Frequency policy.

Αυτό που θέλεις είναι όσο δεν χρειάζεται ο επεξεργαστής, να δουλεύει πχ στη μισή ταχύτητα. Μόλις αρχίζεις και τον ζορίζεις, να πηγαίνει στην κανονική του ταχύτητα (...και το πες -> scaling).

Λάθος δικό μου :-(

Πάντως αν κατάφερες να το κάνεις πες μας πως, μπας και βοηθήσουμε ώστε να ενεργοποιείται όταν bootάρει το pc

Ακριβως αυτο...Sorry αν το περιεγραψα λαθος...Το ψαχνω...Αν καταφερω

κατι θα γραψω λεπτομεριες.....

Καλημέρα.

ΟΚ, γράφω εδώ ένα χρόνο μετά, αλλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο CPU Frequency policy και στο scaling?

Με τόσες ονομασίες, και εγώ μπερδεύομαι! :)

Τι ακριβώς θέλεις να κάνεις τώρα;

 

Αν καταλαβαίνω καλά την ερώτηση του φίλου, frequency scaling είναι η δυνατότητα του επεξεργαστή να αλλάζει τη συχνότητα λειτουργίας του, ανάμεσα σε προκαθορισμένα βήματα/τιμές.

Από την άλλη, frequency policy είναι το βάσει ποιών κριτηρίων γίνεται αυτή η αλλαγή. Πχ στο performance policy, ο επεξεργαστής γυρίζει στο μέγιστο ρολόι μόλις του δώσεις δουλειά να κάνει, ενώ στο ondemand ανεβάζει ταχύτητα μόλις δει ότι με την προηγούμενη ταχύτητα χτυπάει 100%. Από την άλλη, το conservative policy λειτουργεί με όσο το δυνατόν ποιο χαμηλό ρολόι γίνεται, για εξοικονόμηση ενέργειας.

Οπότε scaling είναι η δυνατότητα του επεξεργαστή, ενώ policy είναι η λογική με την οποία εφαρμόζεται το scaling.

-- gnu_labis

Το Linux ΔΕΝ είναι Windows!!!

/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}

Ακριβώς gnu_labis, στην αρχή μπερδεύτηκα κι εγώ. 

Μια ερώτηση: αυτό για το policy που εξηγεί ο gnu_labis πολύ ωραία, δηλώνεται στη μεταγλώττιση του πυρήνα. Γίνεται αργότερα να μεταβληθεί σε user space? Αν ναι, πως?

Γίνεται.

Οι επιλογές που έχεις στον πυρήνα είναι αυτές που λέγαμε + ένα ακόμα policy που λέγεται userspace. Αν επιλέξεις αυτό, τότε ο πυρήνας δεν εφαρμόζει κανένα policy αλλά επιτρέπει σε εφαρμογές να το ρυθμίσουν.

Γενικά είναι πολύ πιο ευέλικτο έτσι, κ προτείνεται ανεπιφύλακτα. Η σωστή λογική είναι ότι ο πυρήνας πρέπει απλά να κάνει διαθέσιμες τις δυνατότητες του υλικού σου στις εφαρμογές, αλλά να μην παίρνει αποφάσεις για το πώς αυτό θα χρησιμοποιηθεί. Αντίθετα, αποφάσεις τέτοιου είδους είναι κατάλληλες για να παίρνονται από εφαρμογές.

-- gnu_labis

Το Linux ΔΕΝ είναι Windows!!!